Łacińska nazwa tego bażanta to Syrmaticus reevesii. Należy on do rzędu grzebiących i rodziny kurowatych. Pochodzi z Chin, ale świetnie przystosowuje się do warunków hodowlanych. Z powodu dużych rozmiarów (a zwłaszcza długości ogona) nie może być trzymany w niewielkiej klatce. Jego "domem" powinna być przestronna woliera zewnętrzna, a jeszcze lepiej - cały ogród, po którym bażant będzie mógł się swobodnie poruszać.

Ojczyzną tych pięknych, dużych ptaków są Chiny środkowe i północne. Ptaki zamieszkują tamtejsze góry, żyją na obszarach dochodzących do 2000 m. n.p.m. Łączą się w niewielkie stada i zasiedlają zarośla na skraju lasów. Ze względu na kłusownictwo gatunek ten powoli wymiera. Pierwsze bażanty królewskie sprowadzono do Europy w 1831 roku. Początkowo hodowano je z powodzeniem w Anglii, a gdy w 1867 roku dochowano się pierwszych piskląt, zainteresowały się nim także inne kraje. Obecnie bażant królewski jest jednym z najchętniej hodowanych kuraków we wszystkich krajach europejskich. Często krzyżuje się je z innymi bażantami, powstałe w ten sposób mieszańce są jednak bezpłodne.

Kogut bażanta królewskiego może osiągnąć długość ponad 200 cm, z czego ogon stanowi 75% długości ciała. Kura osiąga jedynie 75 cm. Upierzenie obu płci jest różne - kolor samicy jest znacznie bardziej stonowany, brązowo-szary w jaśniejsze i ciemniejsze prążki. Pióra samca są znacznie bardziej pstrokate, żółto-złote, podobny odcień mają długie, spodnie pióra ogona. Głowa biała, z charakterystyczną czarną maską i czarną obróżką wokół szyi. Wierzchnie pióra ogona w czarno-białe prążki.

Bażanty królewskie w warunkach hodowlanych powinny mieć do dyspozycji bardzo przestronną wolierę lub cały ogród. W tym drugim przypadku muszą być jednak całkowicie oswojone, co możliwe jest tylko wówczas, gdy ptak już od pisklęcia ma stały kontakt z człowiekiem. Zarówno w ogrodzie, jak i w wolierze, bażanty królewskie powinny mieć do dyspozycji gęste zarośla, w których będą mogły się ukrywać. W Polsce ptaki te mogą przebywać zimą na dworze pod warunkiem, że będą mieć do dyspozycji zadaszone schronienie. Bażanty królewskie żywi się kukurydzą, jęczmieniem, owsem, otrębami pszennymi, śrutą sojową, zielonkami oraz dodatkami mineralnymi.

Bażanty królewskie najlepiej trzymać w niewielkich stadach. Na jednego koguta mogą przypadać 3-4 kury. Ptaki przystępują do lęgu dwa razy w roku. Kury znoszą 8-15 jaj, z których po 24 dniach lęgną się pisklęta. Młode żywą się znalezionymi w ogrodzie owadami, ale warto też dodatkowo podawać im posiekane jaja na twardo, mieszankę dla piskląt, larwy mączników, namoczone w mleku białe pieczywo. Pisklęta powinny przebywać z rodzicami aż do momentu, gdy kogutki da się odróżnić od kurek.